Grijze wolken pakken samen,
Als gedachteflarden die alsmaar
Hardnekkiger ronddolen door
Het hoofd van de dichter.
Regendruppels vallen als tranen
Op straatstenen die dorstig
De nattigheid absorberen tot
Hun diepste ik.
Stenen hebben een ziel,
Regendruppels vallen met bedoeling
En de straat verkleurt.
Eerst de flits,
En dan de donder,
Je weet,
Hij kan niet zonder,
Toen schreef de dichter donker.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten