Eén enkele reis Parijs

Alles is nu wel gepakt, uitgepakt, herpakt en gedubbelcheckt,
Mijn papieren en mijn testament op zak,
Mijn fotocamera, mijn verrekijker en mijn wandelschoenen,
Drie spijkerbroeken, een dozijn sokken en schone onderbroeken.

Alles staat op scherp en mijn vertrek is op handen,
Te voet en per trein, enkele reis Parijs.
Had het allemaal zo mooi kunnen zijn,
Liefde langs de Seine, terrasje onder de Eiffeltoren.

De eenzame zomerwind doet mijn blouse losjes wapperen,
Jij bent Marilyn Monroe en ieder kijkt naar ons.
Onze kleren wapperen en onze haren golven glanzend
WANT WIJ HEBBEN SEX-APPEAL!

De lichtjes als gidsen in romantisch wonderland,
Klaagzang van de violist en voor dat ik het wist,
De ongelijke piramides van het Louvre,
Het mysterie van de Notre-Dame en de Algerijnse voorsteden.

Maar de ticket viel op de mat, één enkele reis Parijs.
Alles wat ik achterliet was een briefje met mijn allerlaatste woorden:

Wat ik je eigenlijk nog wilde zeggen:
Ik ga je echt ontzettend missen.

Broodje-pindakaas-verhalen

Ik wilde eigenlijk vragen:
“met boter?!!”
Is wel even erg (lees: lekker)
Nee!
“met hagelslag!”


Mede mogelijk gemaakt door Aline vd Watering

Vervlogen liefde

Sla nu eindelijk je vleugels uit,
Vlieg wat langer dan een stukje.
Het deurtje staat al op een kier,
Je hoeft alleen te duwen.

Ga de wijde wereld in
En laat mij huilend achter
Kijk nog een keer smachtend om,
Dat maakt het afscheid zachter.

Open die snavel, zing je lied,
Vol lust, vol liefde en vol leven,
En neem aan je poot het briefje mee,
Dat ik je heb gegeven.

Vind een andere vogel,
Een paradijsvogel wellicht,
En geef aan je nieuwe liefje,
Het door mij geschreven briefje.

“De zon die schijnt,
De lucht is blauw,
Ik hou nog van hem
En nooit van jou.”

Zit!Af!Dood!

Luw mij in de schaduw en stort mij neer in het veld,
Wis me, vergeet me of onthoud me in je achterhoofd.
Loop een stukje met me op of laat me uit en achter,
Bind me aan een boom, hang me op en schiet me dood.

Laat me bungelend hangen aan de takken zonder mededogen,
Laat mij maar hangen, als kraaien komen voor mijn ogen,
Zodat ik dan niet eens meer dood de wereld kan zien,
Terwijl de wereld mij toch ziet draaien om mijn voltooide as.

Schiet me op film en zend me uit in je Giro555-reclame,
Zet me in de spotlights bij de jonge blonde meisjes,
Bij de rijke-zaken-pappa’s en de dikke-borsten-dames.

Vang mijn medelijden, verkoop mijn lijden en gelederen,
Mijn ledematen en mijn ziel aan de duivel en consorten,
Laat me, laat me, laat me, laat me, laat me, laat me zitten.

Achterstevoren

Achterstevoren speelt de film zich af in mijn hoofd,
Van overleden en oud naar getrouwd en eerst verloofd,
Leven en beleven wij ons leven wederom
Van achter naar voor, van hoe het is naar hoe het hoort.