maandag 12 oktober 2009

Kinderen krijgen kanker

Het kistje zakt langzaam de diepte in,
Druppels motregen slaan een puntsgewijs motief
Op het vurenhout van zes planken
Die het kinderlijkje aan het zicht ontrekken
Van hevig ontroerde familieleden en vrienden.
Kraaien cirkelen boven het gat
En de wormen verzamelen zich in de steile wanden.
De tranen vloeien rijkelijk en verergeren
De motregen die ook steeds harder tikt.
Een ritme op de rouwbanden van de hoeden,
Een spikkelmotief op de zonnebrillen,
Die uitgelopen make-up en enorme wallen
Verbergen voor toevallige voorbijgangers.
De moeder huilt, de vader is kwijt,
De oma is niet meer en opa is op wielen.
De teddybeer gaat mee de diepte in,
Z’n wiegje staat op http://www.marktplaats.nl/,
Zo goed als nieuw, alleen ophalen.
Als de menigte het gat verlaat...
(Overigens goed opgevuld,
Het kistje paste precies,
Alsof alles voorbestemd was.)

Alsof alles voorbestemd was?
M’n reet!!
Waarom gaan er mensen dood?
Waarom is er onrecht in de wereld?
Waarom huilt men enkel tranen
Van verdriet en niet van vreugde?
Waarom dansen mensen niet
Van vreugde rond een vreugdevuur?

... krijgt het cake en koffie met fristi voor de kleintjes,
Speelt K3 zacht op de achtergrond.
Kinderen komen, kinderen gaan
En kinderen krijgen kanker.
De menigte verdrinkt haar tranen in de koffie
(of fristi voor de kleintjes!)
En stilt de honger met een plakje cake
(slagroom op aanvraag).
De tranen zijn gedroogd, maar
Het leed is nog lang niet geleden.
De klap die komt pas later,
Het is als uitbundig feesten op een avond
En pas de dag erna de kater.

Kinderen krijgen kanker, kinderen die gaan dood,
De tranen drogen vanzelf wel op,
Maar de wangen blijven rood.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten