woensdag 30 september 2009

Ongeschreven woorden

Ongeschreven woorden
Zingen klagend in mijn hoofd,
Het lied der nooit gestorvenen.
Zij die nooit geleefd hebben,
Schreeuwen het uit
Eindelijk eens gezegd te worden,
Om zo te mogen vliegen
Door de frisse buitenlucht
Die klanken doet verwaaien,
Die klanken langer maakt
Dan de oorspronkelijkheid,
Uiteindelijk sterft de laatste klank
In een maagdelijke zomerbries.
Ongezegde woorden
Bonken in mijn hoofd,
Een ritmisch orkest der levenslustigen.
Ze willen eruit,
Ze willen geschreeuwd worden,
Gezegd of gefluisterd.
De ongezegde woorden
Willen het ene oor in,
Willen altijd blijven hangen
In een meisjeshoofd,
Of het andere oor gelijk weer uit.
Ongeschreven en ongezegde woorden,
Als een brok in mijn keel,
Als de moed in mijn schoenen,
Als spijt die mij te zwaar weegt,
Als een vage herinnering
Ver weg in mijn achterhoofd.
Ongeschreven en ongezegd woorden worden
Nooit geschreven of gezegd.
Ze zijn pas niet ongezegd of ongeschreven,
Als ze toch zijn gezegd of geschreven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten