De kat van Café de Roos

In Café de Roos kan men poolen, biljarten,
Men kan er darten, klaverjassen en hartenjagen.
De rondborstige barvrouw tapt je bier voor twee euro
En vanuit een hoek verraadt een druk geknipper
De aanwezigheid van een verouderde fruitmachine.
Aan de bar zitten oude mannen met wijze lessen
En aangezien er hier gerookt mag worden,
Dwarrelt er sigarettenrook langs de flessen
Met sterke drank, met rode, witte wijn en rosé.
De muziek die er gedraaid wordt is te passé
En de mensen die er komen, zijn mijn type niet.
Maar toch boeit het café mij, daar op de hoek van mijn straat.

In Café de Roos slaapt er namelijk een kat achter de fruitmachine,
Absorbeert daar de warmte, veroorzaakt door het druk trekken
Aan hendels en het slaan op knoppen, en wordt niet gezien.
Vaak denk ik aan de kat, en aan hoe deze zal ruiken.
Dag in, dag uit, ligt ‘t als plumeau achter de fruitmachine
In de vensterbank waar ’s avonds bierglazen
Een triest stilleven vormen voor de mensen die de kou
Trotseren en vol verlangen het café een blik waardig gunnen.
De geur van die kat moet de lekkerste geur zijn die er is,
Een mengeling van rook, bier, kat en muizenissen.
Als je door de vacht strijkt, vormen stofwolken epische
Afbeeldingen en het gespin doet denken aan jazz en blues.
De ogen van de kat, nauw samengeknepen bij een teveel aan licht,
Bespieden je van onder een barkruk, vanachter de fruitmachine,
En hebben mensen vooral zien komen en liever niet zien gaan.
‘s Ochtends, zo stel ik mij voor, bevolkt ‘t een stapel met kranten,
En in de middag bietst ’t wat te eten en installeert zich,
Weg van het geflitst van lichten, achter de fruitmachine.
Misschien, misschien is die kat gewoon alleen. Misschien
Speelt ’t ik-tel-tot-tien-en-wie-niet-weg-is-is-gezien!

In Café de Roos, daar leeft een kat die graag verstoppertje speelt,
Of zich bemoeit met de winkansen van de fruitmachine.
De kat danst hier op tafel en verhelpt je ergernissen door
Je lieflijk een kopje te geven of op je krant te pissen.