Na de bijzin was je weg

Je vertelde mij in een bijzin
Zo tussen neus en lippen door,
Dat je er geen zin meer in had,
Je ging er niet meer voor.
En na de punt stond ik alleen,
Gevolgd door nog twee punten.
Na de bijzin was je weg.
Ik verblijf op het grensgebied
In één groot mysterie van leestekens.
Is dit werkelijkheid?
Of is dit fictie?
Schreeuw ik uitroeptekens naar je hoofd,
Vliegen vraagtekens mij om de oren.
Hou ik veel van jou,
Dan haat je meer van mij.
Vraagtekens vullen mijn hoofd,
Mijn oren en ogen,
Door leestekens alleen,
Kan ik niet lezen,
Wat en of je hebt gelogen.
De bijzin kwam zonder context aan,
Gemarkeerd door twee enkele komma´s,
Als losse flodders in de lucht,
Zonder lach of zonder zucht.
Na de bijzin was je weg.
Je sloot je met een komma,
Af van een verdere toekomst,
De komma beëindigde onterecht,
Wat een punt had moeten doen.
Je vertelde mij in een bijzin,
Na de bijzin was je weg.