Labyrint van gemengde gevoelens

In de uiterwaarden van je belichaming dans ik alsof het mij
Een lieve lust is hier je kusten en brandingen te herontdekken.
De wind waait door je haar en onze schaduwen verduisteren
Zandkorrels, schelpen, scheermesjes en de lege omhulsels
Van de inhoud van menig krabsalade. Schuimvlokken doemen op,
Waaien door de wind het strand op, het strand af.
In het gangenstelsel van je gedachten verdwaal ik van harte,
Dan verlies ik mij in jou en wacht ik tot je mij komt redden.
Ik had een draad kunnen spannen, een back-upplan dat mij,
Zonder problemen, de uitweg had kunnen wijzen, maar ik
Koos het avontuur te verdwalen in zoete geuren en zilte kusten.
Nu ben ik verdwaald in een doolhof waarvan ik niet geloof
Dat er nog een uitgang is. Vanuit de dieptes staren mij ogen aan,
Briesen stoomwolken van agressiviteit de lucht in en daalt het
Zuurstofgehalte zienderogen. De adrenaline giert door mijn
Aderen, pupillen als twee schotels en zonder iris, ren ik
Door het labyrint van gemengde gevoelens zonder uitgang.