Ik ben de Messias voor mijn eigen droomland

Ik ben de Messias voor mijn eigen droomland,
Mijn droomland waar dichtregels in de Muur
Gegraveerd staan en schreeuwen om Vrijheid.
Waar de kolibrie leven vindt in mijn hand.

Boeken fladderen als vlinders in het rond,
Rond de Muur, rond de Vrijheid, rond Mij,
Ik ben de Messias, pak mijn hand, ga mee,
Laat mij je rondleiden, laat mij je rondleiden.

Omringd door kolibries verschijn ik om
Meteen daarna weer te verdwijnen in
Mist die opstijgt van de vele veentjes,
Nectarvijvers, watervallen, algazellen

Die stoom uitblazen, de neusgaten wijd
Opengesperd en ogen vervuld van angst,
Leg ik mijn hand geruststellend over de oren
Zodat alleen zij kunnen horen dat ik fluister:

“Luister, ik ben de Messias voor mijn eigen droomland!
Laat je zorgen varen, ik ben je grootste angst,
Je vurigste verlangen en je allerbeste harnas,
Vertrouw me, haat me, want ik ben de Messias.”

Waar ik loop, klinkt het gezang van honderdduizenden
Muzes, Scylla’s en Sirenen, van enkele mannen
Die, ondanks de waarschuwing van mij - de Messias -,
Toch in de vallen van laatstgenoemden verdwenen.

Als bladeren slap hangen, beveel in hen zich
Op te richten naar de zon, wiens zoon ik was
Voordat ik afscheid nam en naar mijn droomland
Ging waar ik mezelf presenteerde als de Messias.

Ik stond in kranten op straat getekend en stond
Op het grootste schilderij en op straat keken
De mensen naar mij om en riepen dan om het hardst:
“Onze Messias, dat ben jij, we laten je spreken…”

En het volk stroomde samen, en het volk stroomde samen,
Een ademloze menigte, de stilte die luistert,
Mijn woord, hun gedachten, open mond, het volk verstomd.
Aan de grond genageld als ik spreek, als ik spreek:

“Breek alles af, vergeet hoe het hier vroeger was,
Bouw alles op zoals ik het zeg, gehoorzaam mijn
Bevelen en vindt vrede in mijn gelukkig samenzijn,
Heb elkander lief, vergeet haat en omarm mij, de Messias!”